Η χαρά μαθητών και εκπαιδευτικών, που ξαναβρίσκονται μετά τα συνεχόμενα “άνοιξε-κλείσε”, συνυπάρχει με την αγωνία τους για την κατάσταση των σχολείων, πολλά εκ των οποίων βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση απ’ αυτήν που έκλεισαν. Και όλα αυτά γιατί το Υπουργείο Παιδείας “σφυρίζει” αδιάφορα στα αιτήματα του εκπαιδευτικού κόσμου ενώ, αφού μετέτρεψε τα σπίτια σε σχολικές αίθουσες με την τηλεκπαίδευση, τώρα τα μετατρέπει σε διαγνωστικά κέντρα με τους γονείς να καλούνται να διαχειριστούν, εκτός των άλλων, και τα διάφορα ευτράπελα με τη διάθεση των self tests, τις καθυστερήσεις στις πλατφόρμες κλπ.
Το κρίσιμο σήμερα είναι να παρθούν ουσιαστικά μέτρα ώστε η κανονικότητα του σχολείου να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των μαθητών. Γι’ αυτό πρέπει τώρα -αλλά και από τον Σεπτέμβρη- να καταγραφούν και, κυρίως, να αντιμετωπιστούν τα μορφωτικά κενά, τα ψυχοσωματικά προβλήματα και όλες οι αρνητικές συνέπειες που έχουν συσσωρευθεί.
